Ciepło parowania

Przejście fazy ciekłej w gazową wymaga ciepła (tzw. ciepła parowania). Jeśli ciepło nie jest doprowadzone z zewnątrz, wówczas jest ono pobierane od parującej cieczy. Wskutek tego ciecz ochładza się, a skłonność do parowania maleje. Takie parowanie bez doprowadzenia dodatkowego ciepła z zewnątrz powoduje obniżenie temperatury fazy ciekłej do tego stopnia, że ustaje proces parowania. W przypadku propanu parowanie ustaje w temperaturze – 43°C, a w przypadku butanu przy + 0,5°C.

Ciepło potrzebne do zmiany fazy ciekłej w fazę gazową przy temperaturze wrzenia nosi nazwę ciepła parowania. Dla gazu płynnego uwzględniając, że jest to mieszanina propanu i butanu, przyjmuje się średnią wartość ciepła parowania 418,68 kJ/kg. Chcąc odparować 1 kg gazu płynnego, należy doprowadzić 418,68 kJ ciepła z zewnątrz. W przypadku niespełnienia tego warunku następuje spadek temperatury gazu płynnego. Obniżenie temperatury fazy ciekłej zależne jest od ciepła właściwego cieczy, czyli ilości ciepła potrzebnej do zmiany temperatury ciała o 1°C. Dla gazu płynnego przyjmuje się wartość średnią ciepła właściwego wynoszącą 2,30 kJ/kg °C.